საკონტაქტო ენა, როგორც ყველაზე მნიშვნელოვანი ასპექტი კულტურათაშორის ურთიერთობებში, საკმაოდ ხანგრძლივი ტრადიციისაა. თუმცა უნდა აღინიშნოს, რომ მიღებული შედეგები ლინგვისტიკის და მასთან დაკავშირებული მეცნიერების ამ მხრივ ძირითადად აისახება ინდოევროპულ ენებზე და ისევ და ისევ ნაკლებად ცნობილია სოცოლოგ - ფსიქოლოგბთან და ასევე მსოფლიოს სხვა და სხვა რეგიონებში.
ქართველი , დასავლური დიალექტის მქონე ხალხის საუბრისას ხშირად ვხვდებით ასეთი ზმნის ფორმებს, როგორიცაა: მინავალა, ნაკეთება, ნაქონა და ა.შ., რაც ქართული ლიტერატურისათვის არასწორი და მიუღებელია. საქმე იმაშია, რომ ზმნის ასეთი ფორმით წარმოება მეგრული ენისთვისაა დამახასიათებელი, კერძოდ, ესენი არიან ფორმების მეოთხე სერია [4]. ექვივალენტური ფორმებით აღნიშნული ზმნები ანალიტიკოსების მიერ იწარმოება შემდეგნაირად: მიდიოდა თურმე,აკეტებდა თურმე, ქონდა თურმე. აღსანიშნავია ისიც, რომ მეგრული ხასიათდება უღვლილების დამხმარე ზმნებთან, მაგალითად:თოსუნდას ივაფუ,(თესავდეს იქნება); ჭკუნდას ივაფუ( ჭამდეს იქნება).ზმნის ასეთი წარმოება უცხოა ქართული ენისათვის. ლიტერატურული ენა აყალიბებს ასეთ შემთხვევებს, როგორიცაა: ალბათ თესავს და ა.შ. ფორმები ქართული ენისა მეგრულიდან მიღებული როგორიცაა: თესავდეს იქნება, ჭამდეს იქნება, წარმოადგენენ მეგრული ენის კალკულუსს. ყველაზე მნიშვნელოვანი ფუნქცია გამოხატულების არის განწყობა საყოველთაოდ მრავალრიცხოვან ენებზე.წყარო:
No comments:
Post a Comment